भारतातील बेरोजगारी
प्रस्तावना
भारत हा विकसनशील देश असून जगात वेगाने वाढणारी अर्थव्यवस्था आहे. परंतु, बेरोजगारी ही या विकासातील एक मोठी अडचण आहे. बेरोजगारी म्हणजे लाभ न होणे, ज्यामुळे मानवी साधनसंपत्ती वाया जाते. दीर्घकालीन बेरोजगारी दारिद्र्य व संथ आर्थिक विकास दर्शवते. विशेषतः तरुण वर्गाला बेरोजगारीचा सामना करावा लागतो, कारण ते आर्थिक विकास व तांत्रिक नवकल्पनेची गुरुकिल्ली आहेत. भारत तरुणांचा देश असल्याने २१व्या शतकातील हे मोठे आव्हान आहे. रोजगार संधी व लोकसंख्येतील वाढ यांमधील असमतोलामुळे बेरोजगारी वाढली आहे. बेरोजगार लोक अनुत्पादक किंवा समाजविरोधी कामात गुंततात.
बेरोजगारीची अर्थ
परिभाषा: बेरोजगारी म्हणजे १५ ते ५९ वयोगटातील व्यक्तींना प्रचलित वेतनदरावर काम करण्याची इच्छा व पात्रता असूनही रोजगार न मिळणे.
रोजगाराची व्याख्या: व्यक्ती आठवड्यात काही तास काम करते (राष्ट्रीय नमुना सर्वेक्षण संस्थेच्या माहितीनुसार):
- १४ तासांपेक्षा कमी काम करणारी व्यक्ती = बेरोजगार.
 - १५-२८ तास काम करणारी व्यक्ती = न्यून रोजगार.
 - दररोज ८ तास (प्रति वर्ष २७३ दिवस) काम करणारी व्यक्ती = रोजगार असलेली व्यक्ती.
 
बेरोजगारीचे प्रकार
- अनैच्छिक बेरोजगारी: काम करण्याची पात्रता व इच्छा असूनही रोजगार न मिळणे.
 - ऐच्छिक बेरोजगारी: पात्रता असूनही काम करण्याची इच्छा नसणे.
 - अर्धबेकारी: कामाची क्षमता पूर्णपणे वापरली जात नाही किंवा कनिष्ठ पातळीवर काम करावे लागणे.
 - पूर्ण रोजगार: सर्व संसाधने कार्यक्षमतेने कार्यरत असणे.
 
बेरोजगारीचे प्रकार
१. ग्रामीण बेरोजगारी
- हंगामी बेरोजगारी: हंगाम नसलेल्या काळात रोजगार नसणे. उदा., शेती (पावसावर अवलंबून), पर्यटन मार्गदर्शक, साखर कारखाना कामगार.
 - छुपी/प्रच्छन्न बेरोजगारी: गरजेपेक्षा जास्त लोक काम करतात. उदा., शेतजमिनीवर अतिरिक्त लोक, ज्यांची सीमांत उत्पादकता शून्य आहे. कारणे: संयुक्त कुटुंब पद्धती, पर्यायी रोजगाराचा अभाव, शेतीवरील अतिरिक्त लोकसंख्या.
 
२. शहरी बेरोजगारी
- सुशिक्षित बेरोजगारी: शिक्षण व कामाची इच्छा असूनही रोजगार न मिळणे. उदा., पदवीधर, पदव्युत्तर. कारणे: शिक्षणाप्रती उदासिनता, पांढरपेशा प्राधान्य, व्यावसायिक अभ्यासक्रमाचा अभाव.
 - औद्योगिक बेरोजगारी: कारखाने व उद्योगांमधील बेरोजगारी. प्रकार:
- तांत्रिक बेरोजगारी: तंत्रज्ञान बदलांमुळे (उदा., संगणकाचा वापर) कामगार विस्थापित होणे.
 - संघर्षजन्य बेरोजगारी: यांत्रिक बिघाड, वीजटंचाई, कच्च्या मालाचा अभाव, संप यामुळे (तात्पुरती).
 - चक्रीय बेरोजगारी: व्यापारचक्रातील मंदीमुळे मागणी घटणे व रोजगार कमी होणे.
 - संरचनात्मक बेरोजगारी: आर्थिक संरचनेचे बदल (उदा., घोडागाडीऐवजी ऑटोरिक्षा) व कौशल्य तफावत.
 
 
भारतातील बेरोजगारीचा विस्तार
तक्ता ७.१ (स्रोत: इकॉनॉमिक व पोलिटिकल वीकली, ७ जून २०१४):
| वर्ष | कामगार शक्ती (लाख) | श्रम शक्ती (लाख) | बेरोजगारी (लाख) | बेरोजगारीचा दर (%) | 
|---|---|---|---|---|
| 1993-94 | 381.94 | 374.45 | 7.49 | 2.0 | 
| 1999-00 | 406.85 | 397.88 | 8.97 | 2.2 | 
| 2004-05 | 468.73 | 457.56 | 11.17 | 2.4 | 
| 2009-10 | 472.32 | 462.49 | 9.84 | 2.1 | 
| 2011-12 | 483.75 | 472.91 | 10.84 | 2.2 | 
राज्यनिहाय बेरोजगारी दर (२०१५-१६, स्रोत: पाचवा वार्षिक सर्वेक्षण अहवाल):
| क्रमांक | राज्य | बेरोजगारी दर (प्रति १०००) | क्रमांक | राज्य | बेरोजगारी दर (प्रति १०००) | 
|---|---|---|---|---|---|
| १ | त्रिपुरा | 197 | 16 | मणिपूर | 57 | 
| २ | सिक्कीम | 181 | 17 | ओडिशा | 50 | 
| ३ | केरळ | 125 | 18 | प. बंगाल | 49 | 
| ४ | हिमाचल प्रदेश | 106 | 19 | मेघालय | 48 | 
| ५ | आसाम | 96 | 20 | हरियाणा | 47 | 
| ६ | अरुणाचल | 89 | 21 | मध्यप्रदेश | 43 | 
| ७ | नागालँड | 85 | 22 | तामिळनाडू | 42 | 
| ८ | झारखंड | 77 | 23 | आंध्रप्रदेश | 39 | 
| ९ | उत्तरप्रदेश | 74 | 24 | मिझोराम | 30 | 
| १० | जम्मू-काश्मीर | 72 | 25 | तेलंगण | 28 | 
| ११ | राजस्थान | 71 | 26 | महाराष्ट्र | 21 | 
| १२ | उत्तराखंड | 70 | 27 | छत्तीसगड | 19 | 
| १३ | गोवा | 61 | 28 | कर्नाटक | 15 | 
| १४ | पंजाब | 60 | 29 | गुजरात | 9 | 
| १५ | बिहार | 60 | 
बेरोजगारीची कारणे
- रोजगारविरहित वाढ: रोजगारवाढीचा दर आर्थिक वृद्धीपेक्षा कमी.
 - श्रमशक्तीतील वाढ: लोकसंख्या वाढीमुळे श्रमशक्ती वाढली.
 - यांत्रिकीकरणाचा अतिरिक्त वापर: मनुष्यबळाऐवजी भांडवलाचा वापर.
 - कौशल्य विकासाचा अभाव: अशिक्षित व अकुशल मनुष्यबळ.
 - रोजगाराची अपेक्षा: पांढरपेशा नोकऱ्यांसाठी प्रतीक्षा.
 - शेतीचे हंगामी स्वरूप: पावसावर अवलंबून असणे, उत्पादकता कमी.
 - आर्थिक विकासाचा कमी दर: औद्योगिक विस्ताराचा अभाव.
 - ग्रामीण लोकसंख्येचे स्थलांतर: शहरी भागात बेरोजगारी वाढ.
 
बेरोजगारीचे परिणाम
- आर्थिक परिणाम:
- मानवी संसाधनाचा अपव्यय.
 - कल्याणकारी योजनांचा अभाव.
 - दारिद्र्य व उत्पन्न विषमता.
 - अनौपचारिक क्षेत्राची वाढ.
 - अनुत्पादक लोकसंख्येचा भार.
 
 - सामाजिक परिणाम:
- सामाजिक तणाव व अशांतता.
 - मानवी मूल्यांचा ऱ्हास.
 - अगतिकता.
 
 
बेरोजगारी कमी करण्याचे उपाय
- शेती क्षेत्राचा विकास.
 - पर्यायी व्यवसायाची सोय.
 - पायाभूत सुविधांचा विकास.
 - शिक्षण पद्धतीतील सुधारणा.
 - पर्यटनाचा विकास.
 - श्रमप्रधान उत्पादन तंत्राचा वापर.
 - माहिती तंत्रज्ञानाचा विस्तार.
 - व्यावसायिक प्रशिक्षण व कौशल्य विकास.
 - ग्रामीण औद्योगीकरण.
 - स्वयंरोजगाराला प्रेरणा.
 
शासनाने केलेल्या विशेष उपाययोजना
- रोजगार हमी योजना (EGS): १९७२ मध्ये महाराष्ट्रात सुरू, ग्रामीण रोजगार व दारिद्र्य निर्मूलन.
 - स्वर्णजयंती ग्राम स्वयंरोजगार योजना (SGSY): १९९९ मध्ये ग्रामीण गरिबांसाठी.
 - स्वर्णजयंती शहरी रोजगार योजना (SJSRY): १९९७ मध्ये शहरी बेरोजगारांसाठी.
 - प्रधानमंत्री रोजगार योजना (PMRY): १९९३ पासून सुशिक्षितांसाठी.
 - ग्रामीण युवक प्रशिक्षण व स्वयंरोजगार योजना (TRYSEM): १९७९ मध्ये ग्रामीण तरुणांसाठी, १९९९ मध्ये SGSY मध्ये विलीन.
 - जवाहर रोजगार योजना (JRY): १९८९ मध्ये मागास जिल्ह्यांसाठी, १९९९ पासून JGSY.
 - महात्मा गांधी राष्ट्रीय ग्रामीण रोजगार हमी योजना (MGNREGS): २००९ पासून १०० दिवसांची हमी.
 - दीनदयाल उपाध्याय ग्रामीण कौशल्य योजना-२०१४: ग्रामीण तरुणांना प्रशिक्षण.
 - कौशल्य विकास व उद्योजकता धोरण (२०१५): उद्योजकता व कौशल्य विकास.
 - स्टार्ट अप इंडिया: २०१६ मध्ये तरुण उद्योजकांसाठी.
 - प्रधानमंत्री कौशल्य विकास योजना (२०१६-२०२०): १२,००० कोटींची तरतूद.
 

Leave a Reply